Kod Centralnog spomenika u Skelanima danas je služen parastos i prislužene su svijeće za pokoj duša 305 poginulih Srba iz ovog mjesta i okolnih sela, od kojih je njih 69 ubijeno na današnji dan prije 22 godine.
Polovinu poginulih činili su civili, žene, djeca i starci, od kojih se četvoro još vodi kao nestalo.
Više stotina stanovnika Srebrenice i susjedne opštine Bajina Bašta u Srbiji, te brojne delegacije prisustvovale su današnjem parastosu i polaganju cvijeća za 305 nastradalih Srba iz bivše opštine Skelani.
Cvijeće na spomenik položio je i izaslanik predsjednika Republike Srpske Duško Četković, delagacija Vlade Srpske koju su činili ministar rada i boračko-invalidske zaštite Milenko Savanović i ministar saobraćaja i veza Neđo Trninić.
Četković je poručio da institucije Republike Srpske neće odustati od zahtjeva da počinioci zločina odgovaraju.
"Niko nije odgovarao za zločin počinjen nad Srbima u Skelanima, kao ni za ostale zločine počinjene nad Srbima u BiH i zbog toga smo ovdje da im odamo poštu i ukažemo na zločin za koji neko mora odgovarati, odnosno oni koji su ga počinili zločine nad našim narodom", istakao je Četković.
Cvijeće na spomenik položile su i delegacija Boračka organizacije Srpske predvođena predsjednikom Milomirom Savčićem, te predstavnici Republičke organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila, udruženja logaraša, te delegacije opština i lokalnih boračkih organizacija iz regije Birač, kao i susjedne opštine Bajina Bašta.
Kakve su zločine počinile jedinice Nasera Orića u Skelanima najbolje ilustruje svjedočenje sestara Dragine Ranković i Milke Nikolić, koje su izgubile vjeru u pravosuđe BiH, i kažu da jedino vjeruju da će zlikovce stići Božija pravda.
Njihova majka Milenka Ristić imala je 63 godine i bila je sama u kući. Zlikovci su je silovali, provukli joj ruke kroz rasječene grudi, zaklali i kroz grkljan joj zabili drvo. Našli su je takvu ispred kuće koja je izgorjela.
Osim Milene, zlikovci su u susjednoj kući ubili Novaka Ristića, njegovu suprugu Ivanku, kćer Mitru i sina Miću, koji još nije pronađen i dostojno sahranjen.
Slučajno je preživio najmlađi sin Cvetko, koji već 22 dvije godine traga da dođe do posmrtnih ostataka brata Miće da ih sahrani pored roditelja i sestre. Cvetko je preživio da bi svjedočio.
Milka Nikolić ispričala je da su ubijeni njen rođak Novak, njegova supruga Ivana, kao i njihova kćerka Mitra, koja je imala 19 godina.
"NJihov sin Mićo imao je 16 godina, toga dana je nestao i još nije pronađen, a preživio je samo sin Cvetko, koji se sakrio u obližnju šikaru i nisu ga otkrili. Nismo ih mogli poznati koliko su bili unakaženi kada smo došli nakon dva dana u selo", prisjeća se Milka Nikolić.
Jake muslimanske snage iz Srebrenice pod komandom Nasera Orića upale su 16. januara 1993. godine u zoru u srpska sela Kušiće, Ćosiće i Kalimaniće, gdje je, takođe, danas položeno cvijeće, a zatim u Skelane ubijajući, pljačkajući i paleći sve što je srpsko.
U Skelanima i okolnim srpskim selima muslimanske snage ubile su 69 Srba od kojih 15 žena, 165 ranile, a 30 zarobile, od kojih polovina nije živa, dok se četvoro još vodi kao nestalo.
Među poginulima većinom su bili civili - najmlađi Aleksandar Dimitrijević imao je samo pet godina, a njegov brat Radoslav život je izgubio u dvanaestoj godini.
Milenija Mitrović tog 16. januara bila je zarobljena u svom dvorištu sa još šest članova svoje familije. NJenog supruga Radivoja zločinci su zaklali.
"Zarobili su nas i tukli vodeći prema selu Poljak. Tu su me natjerali da nosim vreću opljačkane pšenice do 20 kilometara udaljenog sela Karačići. Tukli su nas i u logoru u Srebrenici, gdje sam provela tri sedmice do razmjene", prisjećala se Milenija.
Od batina joj je bila slomljena vilica, izbijeni svi zubi. Mitrovićeva priča da su ih u logoru svakodnevno tukli i da nisu dobijali hranu, pa su neki zarobljenici umrli od posljedica torture i gladi.
Sva srpska imovina u ovom kraju je opljačkana. Tog dana je, osim u dijelu Skelana, Crvice i Petriče, gdje muslimanske snage nisu uspjele proći, popaljeno i nestalo još 15-ak srpskih sela i zaselaka koja još nisu obnovljena i veći broj preživjelih stanovnika nema gdje da se vrati.
Za masovni zločin nad skelanskim Srbima, kao ni za sve ostale počinjene nad Srbima u srednjem Podrinju, ni poslije 22 godine niko nije odgovarao, što je, prema ocjeni mještana, sramota međunarodnog i pravosuđa BiH.
Više stotina stanovnika Srebrenice i susjedne opštine Bajina Bašta u Srbiji, te brojne delegacije prisustvovale su današnjem parastosu i polaganju cvijeća za 305 nastradalih Srba iz bivše opštine Skelani.
Cvijeće na spomenik položio je i izaslanik predsjednika Republike Srpske Duško Četković, delagacija Vlade Srpske koju su činili ministar rada i boračko-invalidske zaštite Milenko Savanović i ministar saobraćaja i veza Neđo Trninić.
Četković je poručio da institucije Republike Srpske neće odustati od zahtjeva da počinioci zločina odgovaraju.
"Niko nije odgovarao za zločin počinjen nad Srbima u Skelanima, kao ni za ostale zločine počinjene nad Srbima u BiH i zbog toga smo ovdje da im odamo poštu i ukažemo na zločin za koji neko mora odgovarati, odnosno oni koji su ga počinili zločine nad našim narodom", istakao je Četković.
Cvijeće na spomenik položile su i delegacija Boračka organizacije Srpske predvođena predsjednikom Milomirom Savčićem, te predstavnici Republičke organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila, udruženja logaraša, te delegacije opština i lokalnih boračkih organizacija iz regije Birač, kao i susjedne opštine Bajina Bašta.
Kakve su zločine počinile jedinice Nasera Orića u Skelanima najbolje ilustruje svjedočenje sestara Dragine Ranković i Milke Nikolić, koje su izgubile vjeru u pravosuđe BiH, i kažu da jedino vjeruju da će zlikovce stići Božija pravda.
Njihova majka Milenka Ristić imala je 63 godine i bila je sama u kući. Zlikovci su je silovali, provukli joj ruke kroz rasječene grudi, zaklali i kroz grkljan joj zabili drvo. Našli su je takvu ispred kuće koja je izgorjela.
Osim Milene, zlikovci su u susjednoj kući ubili Novaka Ristića, njegovu suprugu Ivanku, kćer Mitru i sina Miću, koji još nije pronađen i dostojno sahranjen.
Slučajno je preživio najmlađi sin Cvetko, koji već 22 dvije godine traga da dođe do posmrtnih ostataka brata Miće da ih sahrani pored roditelja i sestre. Cvetko je preživio da bi svjedočio.
Milka Nikolić ispričala je da su ubijeni njen rođak Novak, njegova supruga Ivana, kao i njihova kćerka Mitra, koja je imala 19 godina.
"NJihov sin Mićo imao je 16 godina, toga dana je nestao i još nije pronađen, a preživio je samo sin Cvetko, koji se sakrio u obližnju šikaru i nisu ga otkrili. Nismo ih mogli poznati koliko su bili unakaženi kada smo došli nakon dva dana u selo", prisjeća se Milka Nikolić.
Jake muslimanske snage iz Srebrenice pod komandom Nasera Orića upale su 16. januara 1993. godine u zoru u srpska sela Kušiće, Ćosiće i Kalimaniće, gdje je, takođe, danas položeno cvijeće, a zatim u Skelane ubijajući, pljačkajući i paleći sve što je srpsko.
U Skelanima i okolnim srpskim selima muslimanske snage ubile su 69 Srba od kojih 15 žena, 165 ranile, a 30 zarobile, od kojih polovina nije živa, dok se četvoro još vodi kao nestalo.
Među poginulima većinom su bili civili - najmlađi Aleksandar Dimitrijević imao je samo pet godina, a njegov brat Radoslav život je izgubio u dvanaestoj godini.
Milenija Mitrović tog 16. januara bila je zarobljena u svom dvorištu sa još šest članova svoje familije. NJenog supruga Radivoja zločinci su zaklali.
"Zarobili su nas i tukli vodeći prema selu Poljak. Tu su me natjerali da nosim vreću opljačkane pšenice do 20 kilometara udaljenog sela Karačići. Tukli su nas i u logoru u Srebrenici, gdje sam provela tri sedmice do razmjene", prisjećala se Milenija.
Od batina joj je bila slomljena vilica, izbijeni svi zubi. Mitrovićeva priča da su ih u logoru svakodnevno tukli i da nisu dobijali hranu, pa su neki zarobljenici umrli od posljedica torture i gladi.
Sva srpska imovina u ovom kraju je opljačkana. Tog dana je, osim u dijelu Skelana, Crvice i Petriče, gdje muslimanske snage nisu uspjele proći, popaljeno i nestalo još 15-ak srpskih sela i zaselaka koja još nisu obnovljena i veći broj preživjelih stanovnika nema gdje da se vrati.
Za masovni zločin nad skelanskim Srbima, kao ni za sve ostale počinjene nad Srbima u srednjem Podrinju, ni poslije 22 godine niko nije odgovarao, što je, prema ocjeni mještana, sramota međunarodnog i pravosuđa BiH.
