Srbija nije monarhija već 70 godina, ali polemika koja dinastija je više doprinijela napretku Srbije još uvijek je aktuelna.
Karađorđevići i Obrenovići su dinastije koje su obilježile istoriju Srbije tokom XIX i prve polovine XX vijeka. Svaka na svoj način, nastojale su da Srbiji obezbijede što bolji položaj i oslobode je uticaja moćnih stranih sila.
Karađorđeviće je prema mišljenju nekih stručnjaka odlikovala ratobornost, dok su Obrenovići bili skloniji političkoj pronicljivosti. Pripadnici loze Karađorđevića nazivani su vojskovođama i herojima, dok su Obrenovići bili govornici i diplomate. Što se spoljne politike i savezništva tiče, Karađorđevići su smatrani velikim "rusofilima", dok su Obrenovići bili "austrofili".
Neki istoričari smatraju da su Karađorđevići vodili politiku koja se na prvom mjestu starala o ekonomskom stanju u državi, pa tek onda o državotvornosti, dok je Obrenovićima uvijek državotvornost bila na prvom mjestu.
Statistički gledano, između dvije vladarske porodice postoji više sličnosti nego razlika.
Karađorđevići su na vlasti bili ukupno 72, dok su Obrenovići na tronu proveli samo dvije godine manje.
U prosjeku su vladari iz obe dinastije vladali oko 14 godina. Najduže je vladao knez Miloš Obrenović – više od četvrt vijeka (od toga više od 24 godine u svojoj prvoj vladavini 1815‐1839. godine). Najkraće je vladao takođe jedan Obrenović – knez Milan I, najstariji Milošev sin i stariji brat kneza Mihaila. On je vladao svega 23 dana.
Od Karađorđevića najduže je vladao kralj Petar I (više od 18 godina), a najkraće njegov unuk kralj Petar II (11 godina).
Obje dinastije dale su Srbiji po pet vladara: jednog vožda (Karađorđe), pet kneževa (Miloš, Milan, Mihailo, i Milan Obrenović, i Aleksandar Karađorđević) i pet kraljeva (Milan Obrenović, Aleksandar Obrenović, Petar I, Aleksandar I i Petar II Karađorđević). Milan Obrenović vladao je i sa titulom Kneza (1868‐1882) i sa titulom Kralja (1882‐1889).
U obje dinastije nasilnom smrću su stradala po dva vladara: Mihailo (1868) i Aleksandar (1903) Obrenović, i Karađorđe (1817) i Aleksandar (1934) Karađorđević.
Trojicu od njih su ubili sami Srbi, dok je kralj Aleksandar Karađorđević stradao od tuđinske ruke – hrvatskih Ustaša i makedonskih VMRO‐vaca.
Po trojica vladara iz obje dinastije umrla su prirodnom smrću.
(MONDO)