Pre 96 godina, 1. decembra 1918. godine proglašena je prva zajednička država Južnih Slovena - Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca.
Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca zauzimala je teritoriju današnje Srbije, BiH, Makedonije i Crne Gore, te najveći deo današnje Hrvatske i Slovenije.
Na čelu monarhije bila je dinastija Karađorđevića.
Kraljevina Srbija je još početkom Prvog svetskog rata zvanično objavila da su njeni ratni ciljevi ujedinjenje Srba, Hrvata i Slovenaca, što je potvrđeno Niškom deklaracijom Skupštine Kraljevine Srbije 7. decembra 1914. godine.
Formiranje Jugoslovenskog odbora usledilo je 1915. godine, a sačinjavali su ga istaknuti Srbi, Hrvati i Slovenci sa prostora tadašnje Austro-Ugarske opredeljeni za stvaranje nove zajednice Južnih Slovena.
Konkretni pregovori o ujedinjenju u buduću državu postignuti su na grčkom ostrvu Krf, gde je 20. jula 1917. donesena Krfska deklaracija, a u Ženevi 9. novembra 1918. godine, takozvani Ženevski sporazum.
Skupu u Ženevi prisustvovali su predstavnici Kraljevine Srbije, Narodnog veća iz Zagreba i Jugoslovenskog odbora s centralom u Londonu.
U jeku raspada Austro-Ugarske pod vođstvom čelnika i pristalica Jugoslovenskog odbora u Zagrebu je proglašena država Slovenaca, Hrvata i Srba, kao zemlja Južnih Slovena dotadašnje Austro-Ugarske.
U Novom Sadu je Velika narodna skupština 25. novembra 1918. godine donela odluku o prisajedinjenju Kraljevini Srbiji, a 24. novembra i Skupština Srema u Rumi, pa je Vojvodina stupila kao sastavni deo Srbije u novu zajedničku državi obrazovanu 1. decembra 1918. godine.
Krajem novembra i "Podgorička skupština" donela je odluku o pripajanju Crne Gore Kraljevini Srbiji.
Tako je 1. decembra 1918. godine regent Aleksandar Karađorđević proglasio stvaranje nove države.
Ime u Kraljevina Jugoslavija promenila je 1929. godine. To je bio dosledni nastavak izvorne koncepcije s kojom je i obrazovana zajednička država, što je bilo uneseno i u Ustav iz 1921. godine, poznat kao "Vidovdanski".
Kraljevina Jugoslavija postojala je do Drugog svetskog rata.