Severoistokom severnoameričkog kontinenta zavladao je novi predator, a za njegovu pojavu odgovoran je isključivo čovek.
Prosečan kojot teži 30-ak kilograma i ima šiljatije uši i nos od vuka, dok prosečan vuk može biti teži i od 40 kilograma. Vuk za razliku od kojota ipak više voli čistu divljinu.
Iako se radi o bliskim rođacima, te dve vrste evolucijski su se razišle pre milion do dva miliona godina. Njihovi hibridi pojavili su se tek u poslednjih nekoliko godina, zbog lova vukova koji su migrirali na sever i migracije kojota prema američkom severoistoku.
Kojovuk je i do 40 odsto veći od Zapadnog kojota, ima snažnu čeljust poput vuka i poprimio je vučju socijalnu strukturu i lov u čoporima. Čini se da je kojovuk najbolja kombinacija te dve vrste, jer može da ruši veći plen, zahvaljujući vučjim genima, a zbog kojotovih gena, može da se navikne i na život u naseljenim područjima.
Da bi proučili hibride, naučnici su namerno mešali sivog vuka i kojota. Dve trudnoće su završile s mrtvorođenom štenadi, ali treća je bila uspešna, pa su naučnici dobili šest štenaca kojovuka, iako njihov način dobijanja hibrida nije isti kao i kod kojovuka u divljini, jer fali DNK domaćeg psa.
Nova vrsta odlikuje se visokom sposobnošću prilagođavanja izazovnim uslovima novog okruženja i različitim staništima, čime kojoti i vukovi sami ne bi mogli da se pohvale. Zbog toga su postali i dominantan predator na severoistoku Amerike, prenosi Dnevnik.hr.