Evropljani su potomci tri grane velikih predaka - najnovija istraživanja pokazuju da treća grana vodi porijeklo sa velikog dijela današnje Rusije, sve do sjeverne Azije.
U časopisu "Priroda" navedeno je da su prije 7.500 godina prvi ratari sa Bliskog istoka došli u doticaj sa lovcima i sakupljačima plodova u Evropi, koji su ondje već živjeli desecima hiljada godina.
Genetska i arheološka istraživanja u zadnjih deset godina ukazivala su da su gotovo svi današnji Evropljani nastali miješanjem tih grupa.
Međutim, tim međunarodnih stručnjaka, predvođen Dejvidom Rejhom sa Harvarda i Džonsom Krausom sa univerziteta u Tibingenu, utvrdili su i treću granu sjevernih Evroazijaca koji su došli sa područja današnje Rusije i sjeverne Azije.
Da bi došli do tog otkrića naučnici su izdvojili DNK više od 2.300 osoba širom svijeta i devet kostura drevnih ljudi, osam lovaca-sakupljača plodova koji su živjeli prije 8000 godina, prije dolaska ratarstva u Evropu i jednog ratara koji je živio prije 7.000 godina.
Imali su i pristup genetskim podacima drugih drevnih ljudi iz istog perioda.
Uticaj svake od tih grupa predaka različit je u pojedinim narodima. Najveći udio lovaca-sakupljača plodova je među Evropljanima na sjeveru i Litavcima - gotovo 50 odsto.
Među Evropljanima koji žive na jugu prevladava genetski uticaj ratara.
Ali, DNK drevnih sjevernih Evroazijaca nije pronađen ni među autohtonim lovcima-sakupljačima plodova ni među prvim ratarima koji su došli kasnije.
To znači da su se velike seobe u Evropi dogodile kasnije nego što se mislilo.
Genetska i arheološka istraživanja u zadnjih deset godina ukazivala su da su gotovo svi današnji Evropljani nastali miješanjem tih grupa.
Međutim, tim međunarodnih stručnjaka, predvođen Dejvidom Rejhom sa Harvarda i Džonsom Krausom sa univerziteta u Tibingenu, utvrdili su i treću granu sjevernih Evroazijaca koji su došli sa područja današnje Rusije i sjeverne Azije.
Da bi došli do tog otkrića naučnici su izdvojili DNK više od 2.300 osoba širom svijeta i devet kostura drevnih ljudi, osam lovaca-sakupljača plodova koji su živjeli prije 8000 godina, prije dolaska ratarstva u Evropu i jednog ratara koji je živio prije 7.000 godina.
Imali su i pristup genetskim podacima drugih drevnih ljudi iz istog perioda.
Uticaj svake od tih grupa predaka različit je u pojedinim narodima. Najveći udio lovaca-sakupljača plodova je među Evropljanima na sjeveru i Litavcima - gotovo 50 odsto.
Među Evropljanima koji žive na jugu prevladava genetski uticaj ratara.
Ali, DNK drevnih sjevernih Evroazijaca nije pronađen ni među autohtonim lovcima-sakupljačima plodova ni među prvim ratarima koji su došli kasnije.
To znači da su se velike seobe u Evropi dogodile kasnije nego što se mislilo.
