Na današnji dan 1934. godine, u Marselju, ubijen je Aleksandar I Karađorđević, kralj Jugoslavije.
Uzvikujući “Živeo kralj” na francuskom, tog popodneva je iz gomile na trgu ispred palate Berze iskočio jedan čovjek noseći u desnoj ruci buket cvijeća.
Naskočivši na papučicu automobila, odbacio je buket i iz pištolja ispalio više hitaca u kralja.Pukovnik Piole, koji je bio najbliži, sa konja je sabljom ubicu oborio na zemlju. Atentator je i u padu, sa zemlje, nastavio da puca na sve oko sebe.
Masa je linčovala atentatora kojeg je policija prethodno uspjela da rani, i on je ubrzo preminuo.
Smrtonosne hice ispalio je bugarski terorista, pripadnik Unutrašnje makedonske revolucionarne organizacije (VMRO) Vlado Georgijev Černozemski.
Černozemski je u kralja ispalio četiri metka a jednim je lakše ranio francuskog ministra inostranih poslova, člana francuske "akademije besmrtnih" Luja Bartua koji je usljed neadekvatne medicinske pomoći iskrvario i umro.
Oko atentata sarađivale su ustaše i VMRO, koji nisu željeli da Hrvati i Makedonci žive u kraljevini Jugoslaviji nego u nezavisnim državama, Makedoniji i Hrvatskoj.
U sam čin atentata su bile umiješane i strane sile, pre svih Musolinijeva Italija, koja je imala teritorijalne pretenzije ka Jugoslaviji, odnosno njenoj jadranskoj obali.
I pored pokušaja destabilizacije kraljevine ubistvom kralja, Jugoslavija je čak nakratko stabilizovana. Aleksandra Karađorđevića su, pored većine Srba, iskreno žalili mnogi Slovenci i jugoslovenski opredeljeni Hrvati. O njemu se govorilo kao o „kralju-ocu” i „kralju-vojniku”, kome je Narodna skupština ubrzo dala zvaničnu titulu „Kralj Ujedinitelj”.
U jesen 1934. godine Кarađorđev praunuk imao je punih 46 godina i 20 godina vladarskog staža.
Bio je drugi kralj Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca i prvi kralj Kraljevine Jugoslavije.
Prije Majskog prevrata, dok je Srbijom vladala dinastija Obrenovića, Aleksandar je živio vam države, uglavnom školujući se.
Njegov otac Petar I je nakon Majskog prevrata 1903. godine došao na presto, a Aleksandrov stariji brat Đorđe se odrekao prestola, čime je Aleksandar postao prestolonasljednik.
Kao regent svom ocu od 24. juna 1914. godine, bio je i vrhovni zapovjednik srpske vojske u Prvom svjetskom ratu gdje je stekao ugled dobrog ratnika i nadarenog vojskovođe.
Nakon rata nastala je Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca, čiji je on kralj posao 1921. godine, kada je umro Petar I Karađorđević. Od 3. oktobra 1929. godine kralj Aleksandar I bio je vrhovnih vladar preimenovane države – kraljevine Jugoslavije.
U miru se pak suočio sa ozbiljnim problemima. Novostvorena državna zajednica bila je zemlja velikih razlika i suprotnosti – nacionalnih, vjerskih, političkih, ekonomskih, klasnih i kulturnih a Aleksandar, čvrsto opredijeljen za očuvanje jedinstvene države imao je mnogo protivnika.
Njegovom ubistvu u Marseju prethodilo je nekoliko neuspjelih atentata.
Godine 1916. u Solunu je pokušan atentat na regenta Aleksandra I Кarađorđevića, zbog čega je Dragutin Dimitrijević Apis osuđen i pogubljen.
Nakon usvajanja Vidovdanskog ustava 1921. godine, komunisti su organizovali neuspješan atentat na kralja Aleksandra I Кarađorđevića.
Decembra 1933. godine Petar Oreb i Ivan Herničić, pripadnici ustaškog pokreta, pokušali su da ubiju kralja Aleksandra prilikom njegove posjete Zagrebu, što je spriječila jugoslovenska policija.
Кralj Aleksandar sahranjen je 18. oktobra na Oplencu u zadužbini njegovog oca Petra I Кarađorđevića.
