Srpska pravoslavna crkva i vjernici slave Dan svetih apostola Petra i Pavla, praznik u narodu poznat pod imenom Petrovdan.
Petrovdan se u tradiciji slovenskih naroda smatra prelomnim datumom i znak je da se približava jesen.
Običaji kod Srba nalažu da se na Petrovdan ništa ne radi u polju, naročito se ne uprežu konji u kola. Nekada je narod ujutro na ovaj dan stoku prskao vodom da bi bila zdrava, a čobani su pleli vijence i stavljali ih stoci na rogove.
Kod Srba postoji i običaj da se uoči ovog velikog praznika pale lile, koje se prave od mlade kore divlje trešnje ili breze. Obično se to radi na mjestima gdje se narod okuplja, na trgovima, raskršćima i u tome učestvuju djeca i omladina.
Paljenje vatre i lila simboliše na ona vremena kada su hristoborni carevi progonili i mučili hrišćane, vezujući ih za drvene stubove, natapajući ih smolom i paleći ih. Njihova tijela su tada gorjela kao buktinje, osvjetljavajući trgove kao danas simbolične vatre i lile.
Opšti je običaj kod Srba u Vojvodini da se do Petrovdana nisu smjele seći jabuke nožem, niti se smjelo jabukama loptati, ili pak udarati jednu o drugu jabuku, jer se vjerovalo, da će ako se to čini, padati krupan grad i uništiti usjeve.
Slava pekara i ribara
Kod Srba Petrovdan je slava pekara i ribara. Ovaj praznik u Srbiji se obilježava kao slava mnogobrojnih pravoslavnih porodica, ali i mjesta.
U nekim selima južnog Banata na Petrovdan ujutru raznose jabuke prvim susjedima za dušu umrlih, a ponegdje se jabuke odnose u crkvu na osvećenje. Običaj je i da se za Petrovdan mijese kolači sa jabukama koji se zovu "petrovača".
Takođe, djevojke na taj dan gataju da li će se te godine udati i ko im je suđenik. Udavače koje su na Ivanjdan, 7. jula, stavljale u lonac malo zemlje i posejale nekoliko zrna pšenice, na Petrovdan gledaju kako je klijalo. Ako su klice pšenične savijene kao prsten djevojke se nadaju prstenovanju.
Petrovdan je jedan od 15 najvećih hrišćanskih praznika, a svete apostole istovremeno slave sve pravoslavne crkve koje poštuju julijanski kalendar.
Praznik Svetih apostola Petra i Pavla, ustanovljen je kao pomen na stradanje apostola u Rimu 67. godine nove ere (prema nekim izvorima 69. godine).
Sveti apostol Petar (rođen kao Simon) bio je jedan od dvanaestorice apostola i pominje se kao jedan od najodanijih Hristovih sledbenika.
Sveti Petar, prvi biskup Rima, bio je apostol, učenik Hristov, za koga se vjeruje da mu je Hrist dao ključeve nebeskog carstva.
U narodu se vjeruje da Sveti Petar čuva stub na kome su Zemlja, nebeska slama (Mliječni put) i nebeski krst (sazviježđe Labuda). Petar na grčkom znači "kamen".
"Ti si, Petre, stijena na kojoj ću sagraditi crkvu svoju i vrata paklena neće joj ništa moći", kaže Jevanđelje po Mateju.
Sveti apostol Petar smatra se piscem dvije poslanice u crkvi poznate kao - Saborne Petrove poslanice koje su pridružene Novom zavjetu.
Sveti apostol Pavle rodom je iz Tarsa i prvo je bio farisej Savle i veliki progonitelj hrišćana.
Bio je veoma obrazovan i imao je status građanina Rima. Pavle nije spadao u grupu prve dvanaestorice apostola, već u tzv. sedamdeset drugih apostola.
Predanje kaže da je oko deset godina bio mlađi od Hrista sa kojim se nikada nije sreo, ali da je u njega povjerovao i postao jedan od najvećih propovjednika i teologa prve hrišćanske crkve.
"Gospod mu se javio... i čudesno ga preobratio u vjeru Hrišćansku", zapisao je u "Prologu" episkop Velimirović.
Kada je krenuo u Damask, na putu je sjevnula munja i začuo se glas s neba: "Savle, Savle, zašto me progoniš", nakon čega je oslijepeo.
Pavle je tri dana bio slijep, ali mu se vid vratio poslije krštenja.
Hrišćansko učenje govori da je car Neron naredio da se Petar razapne na krstu. Smatrajući se nedostojnim da bude raspet kao njegov učitelj, Petar je tražio da ga razapnu sa glavom nadole.
Svetog apostola Pavla, takođe, je ubio car Neron, ali s obzirom da je bio rimski državljanin, nisu ga razapeli već su mu odrubili glavu istog dana kada je ubijen i Petar.
Na ikonama ova dva sveca predstavljaju se zajedno - Petar drži ključeve u ruci, a Pavle mač.