Budimir Bulatović je uhapšen u utorak na međunarodnom graničnom prelazu Rača, a na osnovu potjernice raspisane od strane CJB Banjaluka zbog poslovne prevare i falsifikovanja isprave.
Kako javljaju "Nezavisne novine", njega terete da je kao izvršni koordinator Evropske ekspertske grupe (EEG) ošetio Gradsku upravu grada Banjaluka za 391.166 maraka.
Prema ranijim pisanjima ovog lista, EEG je s gradom Banjaluka potpisao 2007. godine ugovor o saradnji, prema kojem je trebalo da pomogne u vezi sa apliciranjem prema evropskim fondovima za četiri projekta ukupne vrijednosti 19 miliona evra. Prema ugovoru, grad im je trebalo da uplati ukupno 760.000 evra od kojih im je isplaćeno 200.000 evra i to preko Javnog preduzeća DEP-OT, koje je 62 odsto u vrijednosti grada. Ovaj ugovor je bio štetan po grad Banjaluka, jer se istragom ispostavilo da famozni EEG ne postoji, odnosno da se radi o poslovnoj prevari.
Bulatović je prevario i preduzeće "Celex", tako što je falsifikovanjem isprava prisvojio 172.113,04 KM, piše banjalučki list, podsjećajući da su od strane EEG-a prevareni i firma "Integral inženjeringu", kompanija "M:tel" i Rafinerija nafte u Brodu.
Sve je išlo na način da obično na prijedlog nekog visokopozicioniranog zvaničnika RS Bulatović dođe na razgovor sa direktorom ili rukovodiocem institucije i ponudi im saradnju i pomoć pri privlačenju novca iz evropskih fondova.
Dalje, firma ili institucija kandiduje svoje projekte i njihovu vrijednost i dostavi ih EEG-u, koji, navodno, u ime njih aplicira prema fondovima EU u Briselu. U ugovorima o saradnji obično se definiše način plaćanja i obaveze firme ili institucije prema EEG-u, a da bi bili što uvjerljiviji u ugovoru su stavljali da je firma ili institucija dužna platiti dva odsto od ukupne vrijednosti projekta tek poslije obavještenja iz Evropske komisije da im je projekat odobren. Takođe, u ugovor je stavljano da ostalih dva odsto preduzeće ili firma plaća po dobijenim sredstvima, do čega, naravno, nikada nije došlo. Isto tako EEG se ugovorom obavezuje da će Evropskoj komisiji uplatiti kotizaciju, a nakon toga tu "savršeno falsifikovanu, čak originalnu" uplatnicu njemačke banke šalju firmi ili instituciji kao dokaz da su oni u ime njih izvršili uplatu. Nakon toga EEG dobija obavještenje od Evropske komisije u kojem ih obavještavaju da su odobrena sredstva za koja su oni u ime institucije ili preduzeća aplicirali, a EEG to obavještenje šalje partnerima sa kojima su imali ugovor i traži da im bude isplaćeno dva odsto. Obavještenje je u svim slučajevima stizalo na falsifikovanom memorandumu sa pečatom Evropske komisije i potpisom Nicolausa van der Huna, za kojega je kasnije utvrđeno da nikada nije postojao.
Prema ranijim pisanjima ovog lista, EEG je s gradom Banjaluka potpisao 2007. godine ugovor o saradnji, prema kojem je trebalo da pomogne u vezi sa apliciranjem prema evropskim fondovima za četiri projekta ukupne vrijednosti 19 miliona evra. Prema ugovoru, grad im je trebalo da uplati ukupno 760.000 evra od kojih im je isplaćeno 200.000 evra i to preko Javnog preduzeća DEP-OT, koje je 62 odsto u vrijednosti grada. Ovaj ugovor je bio štetan po grad Banjaluka, jer se istragom ispostavilo da famozni EEG ne postoji, odnosno da se radi o poslovnoj prevari.
Bulatović je prevario i preduzeće "Celex", tako što je falsifikovanjem isprava prisvojio 172.113,04 KM, piše banjalučki list, podsjećajući da su od strane EEG-a prevareni i firma "Integral inženjeringu", kompanija "M:tel" i Rafinerija nafte u Brodu.
Sve je išlo na način da obično na prijedlog nekog visokopozicioniranog zvaničnika RS Bulatović dođe na razgovor sa direktorom ili rukovodiocem institucije i ponudi im saradnju i pomoć pri privlačenju novca iz evropskih fondova.
Dalje, firma ili institucija kandiduje svoje projekte i njihovu vrijednost i dostavi ih EEG-u, koji, navodno, u ime njih aplicira prema fondovima EU u Briselu. U ugovorima o saradnji obično se definiše način plaćanja i obaveze firme ili institucije prema EEG-u, a da bi bili što uvjerljiviji u ugovoru su stavljali da je firma ili institucija dužna platiti dva odsto od ukupne vrijednosti projekta tek poslije obavještenja iz Evropske komisije da im je projekat odobren. Takođe, u ugovor je stavljano da ostalih dva odsto preduzeće ili firma plaća po dobijenim sredstvima, do čega, naravno, nikada nije došlo. Isto tako EEG se ugovorom obavezuje da će Evropskoj komisiji uplatiti kotizaciju, a nakon toga tu "savršeno falsifikovanu, čak originalnu" uplatnicu njemačke banke šalju firmi ili instituciji kao dokaz da su oni u ime njih izvršili uplatu. Nakon toga EEG dobija obavještenje od Evropske komisije u kojem ih obavještavaju da su odobrena sredstva za koja su oni u ime institucije ili preduzeća aplicirali, a EEG to obavještenje šalje partnerima sa kojima su imali ugovor i traži da im bude isplaćeno dva odsto. Obavještenje je u svim slučajevima stizalo na falsifikovanom memorandumu sa pečatom Evropske komisije i potpisom Nicolausa van der Huna, za kojega je kasnije utvrđeno da nikada nije postojao.
