Rodni stereotipi o ulozi žene u društvu, o očekivanim oblicima ponašanja i karakteristikama ličnosti, utiču na tumačenje i primjenu zakona, bez obzira na činjenicu da sudije, tužioci i advokati ističu da su nepristrasni i objektivni, kaže prof. dr Ivanka Marković.
Zaštita se odnosi na SVU djecu
Što se tiče objektivnog kriterijuma u pogledu okolnosti pod kojima je krivično djelo učinjeno, Vrhovni kasacioni sud najprije ukazuje da obljuba sa djetetom ne predstavlja samo povredu prava, već istovremeno i povredu moralnog poretka, zbog čega po našem zakonodavstvu a i u skladu sa Međunarodnim standardima maloletna lica uživaju posebnu zaštitu u pogledu polnih odnosa, a naročito kada su u pitanju djeca, koja nisu dostigla dovoljan stepen fizičke i psihičke zrelosti.
Ovakva zaštita se odnosi na svu djecu, pa stoga činjenica da je određeno dijete pripadnik zajednice u kojoj su po običaju polni odnosi sa djetetom prihvatljivi, ne može suspendovati pravo u odnosu na običaje.
Iz navedenih razloga ukoliko bi se prihvatio stav da osobenosti ponašanja pojedinih dijelova romske zajednice u pogledu običaja koji se odnose na rano zasnivanje zajednice života i stupanja u polne odnose, predstavljaju okolnost koja bitno utiče na zaključak da okrivljeni nije znao da ovakve radnje predstavljaju krivično djelo, posljedica ovakvog stava bi bila da djeca ovakve društvene grupe ne bi uživala pod istim uslovima krivično pravnu zaštitu kod izvršenja ovih krivičnih djela u odnosu na ostalu djecu u društvu. Samim tim se osobenosti i običaji određenog dijela romske nacionalne manjine, ne mogu u značajnijoj mjeri posmatrati izolovano u odnosu na kompletnu društvenu zajednicu.
U pogledu kriterijuma koji se odnose na okolnosti pod kojima je krivično djelo učinjeno ne može se prihvatiti ni stav drugostepenog suda da je zbog hiperkriminalizacije ponašanja u današnjem vremenu neodrživo insistiranje na načelu da nepoznavanje prava nikoga ne opravdava. Ovo posebno kada se radi o krivičnom djelu u konkretnom slučaju, jer inkriminacija preduzimanja seksualnih radnji prema djetetu tj. licu koje nije navršilo 14 godina, uvedena još 1951. godine kao krivično djelo „Obljuba i protivpravni blud sa maloljetnim licem", zbog čega je neprihvatljiv stav Apelacionog suda o uticaju hiperkriminalizacije ponašanja u današnjem društvu i uticaju na odgovornost okrivljenog a u konkretnom slučaju za krivično djelo koje je okrivljenom stavljeno na teret.