Ljetnje računanje vremena počinje u noći između subote i nedjelje.
Časovnike bi trebalo da pomjerite sa dva na tri sata.
Ljetnje računanje vremena u Evropi trajaće do posljednjeg vikenda u oktobru.
U svijetu, službeno vrijeme se pomera unaprijed u poznu zimu ili rano proljeće, a vraća unazad u jesen, najčešće za jedan sat, ali tačan broj sati i datumi izmena određuju se na lokalnom nivou i podložni su promjenama.
Pomjeranje kazaljki u zapadnoj Evropi uvedeno je početkom 1970-ih godina, sa obrazloženjem da se time se "produžava" dan, omogućuje ušteda u potrošnji električne energije, povećava produktivnost, poboljšava prilagođavanje ljudi i radni dan čini efikasnijim.
To je takozvano evropsko ljetnje računanje vremena,(izuzev Rusije i Islanda) koje se koristi i kod nas. Ono podrazumijeva da se časovnici pomjeraju svake posljednje nedjelje u martu i oktobru, prvo sa dva na tri sata, a potom, s jeseni, obrnuto.
Od 2002. godine zemlje EU, kao i ostale države u Evropi, odredile su da početak ljetnjeg vremena bude posljednje nedjelje u martu, a završetak posljednje sedmice u oktobru.
Na južnoj hemisferi početak i kraj ljetnjeg vremena je obrnut u odnosu na sjevernu.
Prva zemlja koja je prešla na ljetnje računanje vremena 1916. godine je Njemačka, a od tada su ga prihvatile i mnoge druge zemlje koje računaju da time štede električnu energiju.
Od 192 zemlje, takozvano ljetnje ukazano vrijeme usvojeno je u 110, a ne primjenjuje se u Kini, Japanu, Južnoj Koreji i širom afričkog kontinenta, gdje ova mera nikad nije stekla širu popularnost.
Ne primjenjuje se ni u Rusiji, koja je 2011. godine odlučila da odustane od ovog principa, sa obrazloženjem da je štetno po zdravlje.
Tadašnji predsjednik Dmitrij Medvedev je objasnio da prilagođavanje na promjenu u pomicanju kazaljki na satu prate stres i oboljevanje, kao i da će ukidanje prelaska na zimsko i ljetnje računanje vremena nesumnjivo biti korisno.
Ideju o ukidanju tradicionalnog pomjeranja kazaljki podržali su i građani Rusije. Više od polovine radno aktivnog stanovništva se izjasnilo za ukidanje prelaska sa zimskog na ljetnje računanje vremena i obrnuto, smatrajući da ova promena negativno utiče na zdravlje.
Prema izvještaju Ruske akademije medicinskih nauka,prelazak sa zimskog na ljetnje računanje vremena povećava broj srčanih udara za 1,5 puta, učestalost samoubistava za 66 odsto, a broj poziva hitnoj pomoći je znatno uvećan.
Sa druge strane, neke analize u SAD pokazuju da se pomjeranjem časovnika štedi između 500 miliona i milijardu dolara godišnje.
Manje energije se troši na osvjetljenje i grijanje, čime se tokom dužeg perioda, a prema istraživanju američkog ministarstva energije, postižu energetske uštede između 0,5 i 1 odsto.
A ČIJA JE IDEJA
Ideju da se to vreme nadoknadi prostim pomjeranjem sata prvi je smislio Džordž Vernon Hadson (1867-1946), entomolog sa Novog Zelanda, koji je 1895. u radu pred Kraljevskim društvom u Velingtonu predložio ljetnje pomjeranje vremena za dva sata.
Međutim, ideja bi vjerovatno ostala zaboravljena da se istog prijedloga, nezavisno od Hadsona, deset godina kasnije nije dosjetio britanski preduzimač i graditelj Vilijam Vilet (1856-1915).
Tokom jutarnjeg jahanja po okolini Londona, Vilet je u ljeto 1905. godine primijetio kako je sunce odavno izašlo, a veliki broj ljudi još spava. Znajući da se vrijeme sunčevog izlaska mijenja tokom godine i da u ljetnjim mjesecima, obdanica počinje ranije, Vilet je pokrenuo veliku kampanju za uvođenje takozvanog "britanskog ljetnjeg vremena."
Međutim, nastradavši u epidemiji gripa, Vilet nije dočekao da ukazno vrijeme bude ozakonjeno. Ipak njegov prijedlog je prihvatila Njemačka i 1916. prva zakonski uvela ljetnje računanje vremena, podstaknuta ratnom potrebom za uštedama uglja. Britanci su ih slijedili 1921, a potom i gotovo sve evropske zemlje.
